چرا ایرانیان از کار گروهی فرار میکنند؟

حتما شما هم بارها این جمله کلیشه ای را شنیده اید که اگر شریک خوب بود خدا برای خود شریکی انتخاب میکرد.متاسفانه کم کم این قضیه به یک باور تبدیل شده است که کار گروهی در ایران جواب نمیدهد.با توجه به اینکه هدف اصلی ما از راه اندازی این سایت حرکت در مسیر کار گروهی و همکاری است لازم دیدم مطلبی در این مورد داشته باشم.
خسرو معتضد که یک تاریخ خوان است دلیل این امر را در تاریخ و گذشته ایرانیان میداند.

خسرو معتضد:
این مسأله ریشه بسیار قدیمی دارد و به ادوار بسیار کهن بازمی‌گردد که فرمانروایان مردم ایران را به حساب نمی‌آوردند و همانطور که می‌دانید نامی از ملت به میان آورده نمی‌شد، بلکه مردم را رعایای ایران می‌خواندند.

وقتی بیگانگان، ایران را به زور به تصرف درآوردند و ایران مستملکه شد رفتار فرمانروایان اجنبی با رعایا سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر شد. از آنان باج و خراجها و حتی پیشکش‌های انسانی را اخذ می‌کردند. هر سال چندین هزار غلام و کنیز و دختر و پسر و خروارها عسل و هزاران خروار گندم و جو و حبوبات از ایران به قرارگاه فرمانروایان اموی و عباسی و غزنوی و سلجوقی و خوارزمشاهی ارسال می‌شد.

کشتارهای بزرگی که مغولان وحشی در ایران انجام دادند چشم ایرانیان را ترساند زیرا کشتن فقط به منظور ارعاب و اخافه در حافظه تاریخی ایرانیان جایی نداشت و کم‌کم مردم ایران انزواگرا شدند. در حوادث و بلیات عصر مغول نوشته‌اند که بعضی از بزرگان جان خود را نجات می‌دادند و زنان و فرزندان را که برای آنان دست و پاگیر بود همراه نمی‌بردند و در تواریخ امثال و شواهد بسیار دیده شده است.
روحیه کار جمعی در ایران بر اثر حوادث خشن تاریخی روی به ضعف نهاد. هر کس می‌خواست گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
از این رو ایرانی‌ها در طول زمان عادت کردند و تجارب ممتد به آنان ثابت کرد بهتر است هر کس به فکر نجات خود باشد.

دوستان چه این مورد درست باشد و چه نادرست متاسفانه نشانه های زیادی از فردگرایی را میبینیم.متاسفانه با اینکه همگی با نتایج مثبت کار گروهی اشنایی داریم باز به دنبال کار انفرادی هستیم.
بیایید به صحبت در این رابطه بپردازیم و روش هایی را که میتوان برای تقویت کار گروهی انجام داد را مطرح کنیم.